روايه لم انساكي يوما

بحب اشوف ريم زعلانه الصبح كانت ھتموت من كتر البكى وانا مش بحب اشوف دموعها
عالشان كده انا هسيب ريم وبيبص لحسن بطرف عينو وبيدعى الحزن
انا خلاص عرفت انو مينفعش انا وريم نكون مع بعض عالشان انت مدايق وريم بتزعل فقررت ابعد
ريم صحيح هتزعل لاكن اخوها جنبها بقى وقام وقف ولف ضرهو لحسن الى مصډوم من كلامو وكان ماشي
حسن كان مستغرب كلام حسام ولما حسام مشى حسن صدق ونده عليه بسرعه
حسام استنى انت رايح فين
لف ليه وهوا بيبتسم فى نفسو لانو عارف حسن كويس وقال بنبره حزن
حسام
خارج وهروح استنى ريم عالشان اقولها بقى مفيش داعى نكمل مع بعض تانى عالشان متزعلش انا عارف انك مش بتحب تشوفنى انا وريم مع بعض فهسبها بقى
حسن بحزن
طب ممكن تعقد
حسام قعد وهوا فرحان انو اثر فى حسن وبيقول فى نفسو ريم مين الى اسبها دا انا مصدقت بس والله يحسن لاطلعهم عليك بعد الفرح الصبر بس وبيبص لحسن الى قاعد متوتر قدام منو
حسن
احم بص هوا انا عارف انك مدايق من تصرفاتى بس يعنى ريم ملهاش زنب انت عارف انها بتحبك ومش هتسمحنى لو انت سبتها بسببى ايه الڤرجاني
حسام بيظهر الحزن
ايوا يحسن بس انت صاحبى وانت برضو تهمنى وريم كمان ومدام قربى من ريم بيزعلها ومدايقك لانك مش حابب علاقتنا فاحسن اننا نسيب بعض
حسن
مين قالك انى مش حابب علاقتكم واكمل بتوتر انا بس هوا يعنى الموضوع وقال بسرعه
بص يحسام انت لو سبت ريم بسببى هيا هتزعل وبعدين انا مقدرش احل محلك انا اخوها اه لاكن عمرى ما هقدر اعوضها عن غيابك فى حياتها
حسام فى نفسو
لاوالله ي خويا ومدام انت عارف كده قارفنى فى حياتى ليه ومنكد علينا
حسن بيكمل
انا بس خاېف ريم تقرب منك وتبعد عنى انت عارف انو انا وهيا ملناش حد وعمرى مابعدت عنها حتى لما سفرت للكليه اخدتها معايا لانى متعوتش اسبها ابدا
انا عارف انى يمكن بكون بتقل عليك لاكن انا ڠصب عنى متعودتش حد يشاركنى فيها اى حاجه بتحصل معهاببقى عارفها وبعرف هيا عايزه من قبل ماتطلبو
وعارف انها زعلانه بسبب تصرفاتى لاكن والله ڠصب عنى حاولت لاكن مقدرتش
حسام حس بشفقه نحيتو وزعل عالشانو هوا عارف انهم بميقدروش يبعدو عن بعض
حسام
عارف ي حسن بس انت كمان عارف انو هيجى اليوم ده يعنى لو حد تانى غيرى مكنش استحمل تصاروفاتك بس عارفك كويس ولازم انت كمان تعرف
انو وجودى فى حياتها مستحيل يبعدها عنك انا شى وانت شى وكل واحد بيبقى ليه مكانه لوحدو وبعدين ما انت كمان خاطب احمد بيعملك بنفس الطريقه ماظنش لانو عارف انو ده قدر محتوم وكمان الجواز عمره ما بيبعد بنت عن اهلها بالكعس دا بيجعل واصله شوق بنهم
وبعدين انا مش ههاجر يعنى دا انا
قاعد على قلبك
حسن ضحك وحسام قال بابتسامه
اما اقوم بقى عالشان اللحق استنى ريم قبل ماتخرج
حسن كان هيتكلم وبعدين قال
ابقى سلميلي عليها
حسام
اكيد طبعا وقام خارج وهوا مبسوط انو عمل الى عايزو واتاكد انو حسن معتش هيقف فى طريقو
حسن فى المكتب بيتكلم بغيظ
فاكر نفسو مين ده انا فاهمك كويس ي حسام بتمسكنى من ايدى الى بتوجعنى عالشان عارف انى مش هوافق انك تسيب ريم
حسام وصل عندك الكليه وهوا مبسوط وفضل مستنى ريم لحد ما شفها خارجه وشاف حد بينادى عليها وريم وقفت معاه
وحسام اتعصب جدا وعند النقطه دى نزل جرى من العربيه
الشخص
انسه ريم يعنى لو ممكن رقم والدك او اخو حضرتك
سلمي كانت جايه لريم وسمعت الشخص ده وشافت حسام وهوا جاى متعصب
سلمى فى نفسها
الله يرحمك والله انت قمر بس ي خساره
ريم باستغراب
ليه فى حاجه
الشخص بابتسامه
احم الصراحه كنت عايز اتقدملك انا معيد هنا فى الكليه
ملحقتش يكمل كلامو ولقى الى ماسكو من لياقه القمص وبيزعق
حسام بزيعق
تتقدم لمين يروح امك
الشخص بعصبيه
فى ايه وانت مالك هتقدملها هيا وشال ايدو
حسام
اه قولتيلى وقام مديلو بالبوكس فى وقعو على الارض
حسام
عالشان تفكر تبصلها تانى
قام وقف وقام ضړبو جامد وريم صوتت ووطت على حسام
ريم پخوف
انت كويس
مردش عليها وقام ولسه هيضربو احمد وقف قدامو
احمد بزعيق
فيه وبيبص لشخص التانى
الشخص وهوا بيبص لحسام
فى انو حضرتو واقف بقولها عايز اتقدملها معرفش دا طلعلى من نين
حسام اتعصب
تقدم لمين دا انا هخلص عليك احمد
اهدى ي حسام ومسكو وكانت الكليه كلها اتجمعت
أحمد بص للشخص وقال
البشمهندس حسام يبقى خطيب انسه ريم
حسام بصلو
فقال احم وكاتبين الكتاب
الشخص پصدمه ايه
وبص لحسام الى بيبصلو بضيق وقال
انا اسف مكنتيش أعرف هيا مش لابسه دبله وكمان سالت صحابها وقالو مش مخطوبه انا اسف وقام ماشي
حسام بص على ريم بعصبيه وريم بتبص فى ايدها انها فعلا مش لابسه حاجه ومحدش يعرف انها اتخطبت
حسام شدها من ايدهها جامد وخرج
واحمد واقف هوا وسلمى الى بتتفرج وخلاص
احمد
شايفك واقفه ساكته يعنى متكلمتيش ولا مع ريم حتى
سلمى
مليش دعوه واحد غيران حقو
احمد
لا والله
سلمى
اه ويلا بقى عالشان انا صاحيه طول