انت سندي

 وكلى 
ساره: ok
ساره جابت اكل وقعدت على نفس التربيزه الى في المطبخ تاكل
احمد ببتسامه: تسلم ايدك الاكل يجنن 
ساره بخجل: شكرا
على باب المطبخ
ام احمد: بصي بصي حلوين ازي 
ام ساره: ما هو العيب على ابنك مش راضي يتلححلح
ام احمد: يتلحلح اي بس البت في تالته ثانوي بدل متركز في تعليهم
ام ساره: يحى يربط كلام حتى بس 

ام احمد: هو لو على احمد فا ھيموت عليها العيب بقا على بنتك الى محدش عرفلها ظبط من ربط
ام ساره: ما اديكي شايفه البت مش بتطلع من الشقه اربع وعشرين ساعه على الكتاب 
ام احمد: لا بقولك اي دردحى البت كدا بدل ما تبور جنبك 
ساره من جوه
: ماما عمتى وقفين كدا ليه.... بابا جه
ام ساره: ايوه يا حبيبتى جه
ساره: طيب انا هقوم احط لاكل للكل 
ام احمد: يلا يا حبيبتى وانا هساعدك
تانى يوم 
احمد خلص الحصه بتاعته وطالع من المدرسه يدور على ساره لقيها واقفه مع شاب

 وبتضحك احمد الدنيا مشفش قدامه وتجه ضړب الواد بوكس مسكها من دراعها
ساره: مستر احمد.... مستر احمد سيب دراعى
احمد بعصبيه: اخرسي خالص
ساره بضيق: اي هو الى اخرس خالص انت ماسك دراعى كدا ليه 

احمد پحده: مين الى كنتى وافقه معاه دا يا هانم 
ساره: ملكش دعوه انا حره
احمد بعصبيه: تمام انا هروح للى ليه دعوه بقا واشوف هيقول اي على الكلام دا
ساره پخوف: لا لا متقلش لبابا بالله عليك 
احمد: مين الزفت دا وتعرفيه منين
ساره بتوتر: هو.. هو يعنى زميلى في المدرسه هنا وكان بيسأل على حاجه 
احمد بعصبيه: عايز يتزفت يسأل على حاجه يسال اي مدرس مش انتى والعيب عليكى انك فتحتى اي مجال للكلام معها من لاول
ساره بضيق: عادى كل البنات بتعمل كدا 
احمد پحده: ساااااره
ساره: انا عايزه اروح
احمد: اتزفتى قدامى على العربيه
ساره: بس انا هروح مع حنين صحبتى
احمد: بلا حنين بلا زفت قلت قدام 
ساره مشيت بضيق 
بليل
ساره فتحتت باب شقتهم وفي نفس الوقت طالعه عمتها
ام احمد: طالع فوق يا حبيبتى