رواية غصون الفصل الحادي عشر
ببعض الالم في راسه
راحت عنده و حطيت ايديها على كتفه
بصلها و اتكلم پحده
جايه ليه انا عايز ابقى لوحدي
اتكلمت بدموع مصطنعة
انا اسفه اوعدك انها مش هتتكرر تاني
انت عارف انا بحبك اد ايه و بغير عليك مقدرتش استحمل اشوفها بتاخدك مني عملت كدا من ڠضبي و الله
حقك علياا يحبيبى
كملت و هي بتمسك ايديه و بتحطها على بطنها
اتكلمت بهمس
انا اسفه يحبيبي
انا عارفه ان مفيش في قلبك غيري و انا هستحمل لحد اما تطلقها و تبقى معايا انا
يونس انت مش عارف انا بحبك اد ايه انا حبي ليك عدا الهوس انت وحشتني اوي و نفسي نرجع زي زمان
كملت و هي بټدفن... وشها في رقبته و بتتكلم بهمس و هي بتغمض عينيها
بقلمي يارا عبدالعزيز
بعدها عنه و هو بيتنهد بعمق
بصتله بدموع و اتكلمت برقه
حاسه انك تعبان عشان كدا عملتلك العصير دا
اتفضل
اتنهد بقله حيله و خد منها العصير و بدأ يشربه تحت نظرات الخبث.. منها
بالهنا يحبيبى
قومها من على رجله و اتكلم بهدوء
عايز ابقى لوحدي يا مي لو سمحتي
بصتله پغضب خفيته في ابتسامتها و اتكلمت برقه
ماشي يحبيبي
غصون كانت قاعدة في اوضتها و بتفكر في اللي قالته هي عارفه انها وجعته و دا مضايقها بس هو دا الحل الوحيد ليهم
فاقت على صوت رنين هاتفها برقم غريب في الاول مردتش بس لما لاقته بيرن كذا مره رديت
تعرفي انك وحشتني
غصون پغضب
مين!!!
احمد بحب
بشمهندس احمد
غصون پغضب مفرط
يوااااه هو انت مبتزهقش قولتلك اني واحدة متجوزه هنفضل على نفس السيره دي على طول و الله لو فكرت تكلمني تاني لهكون معرفه يونس و جدو و هم اللي يتصرفوا معاك بقى عشان انا تعبت
قالت كلامها و قفلت معاه و هي بتتنفس پغضب
في المساء
قاعده على الارض و حاطه اللاب على رجليها
كانت شارده و بتفتكر كل لاحظتها الحلوه مع يونس لما كانوا صغيرين بتبص على الجنينه و بتفتكر لما كان بيزعقلها و اد ايه كان قاسې حتى و هو صغير بس برغم قسوته دي كانت ديما شايفه جواه شخص كويس و طيب
ابتمست بعشق و هي بتفتكر شكله و وسامته اللي كانت ديما بتسحرها همست بحب
بحبك
فجأة لاقيت اللي بيعقد جانبها و بيمسك ايديها و بيتكلم بحب
و انا كمان بعشقك يغصون
فاقت على الصوت و فتحت عينيها و هي بتبص
